portfolio image

ویروس آبله مرغان-زونا(VZV)

ویروس مولد بیماری آبله مرغان- زونا (واریسلا زوستر) از خانواده هرپس ویروسها می باشد. انتقال ویروس به دستگاه تنفسی به کمک قطرات آلوده صورت می گیرد. در آنجا تکثیر کرده وارد خون شده و از خون به پوست ( راشهای پوستی) و دیگر اعضا منتقل می شود. بیماری آبله مرغان بیشتر در سنین طفولیت مشاهده می شود. ممکن است ویروس به حالت نهفته در گانگلیونهای پشتی نخاع باقی بماند و پس از فعال شدن مجدد به دلیل تضعیف سیستم ایمنی در سنین بزرگسالی به صورت عارضه زونا ظاهر شود. واکسیناسیون بر علیه بیماری وجود ندارد ولی استفاده از گاماگلوبین اختصاصی در دوره نقاهت سبب کاهش علائم بیماری می شود.

عفونت اولیه با VZV می‏تواند در زنان حامله، افراد با نقص ایمنی، کودکانی که تحت درمان سرطان هستند، به دنبال پیوند عضو و جنین کشنده باشد. عوارض عفونت عبارتند از انتشار خون، پنومونیت، میوکاردیت، کاردیومیوپاتی، هپاتیت، سندرم گیلن­باره، میلیت، ونتریکولیت، آرتریت گرانولوماتوز، واسکولوپاتی و مننگوانسفالیت. آبله‏مرغان مادرزادی می‏تواند منجر به بیماری سیستمیک نوزادی و یا ناهنجاری­های مادرزادی شود. بیماران مبتلا به ایدز  به دلیل تضعیف سیستم ایمنی معمولاً دچار عفونت‏های مکرر فعال شده VZV  ( زونا) خواهند شد. زوستر عمدتاً در افراد سالخورده و مبتلایان به نقص ایمنی اتفاق می‏افتد.  تست های سرولوژی ممکن است در تشخیص افتراقی بیماری­های تاول‏زا مفید باشد. آنتی‏بادی­های IgG را می‏توان 9 روز پس از ظهور راش در واریسلای اولیه و 10 روز پس از فعال شدن مجدد زوستر ردیابی کرد. آنتی‏بادی­های IgM را می‏توان 6 تا 7 روز بعد ردیابی کرد که در روز 14 به پیک (اوج)می‏رسند.
 

واکسن که حاوی واریسلای زندة ضعیف شده است در کودکان 1 تا 6 سال و زنان سنین باروری غیرحامله توصیه می‏شود. 

کاربردهای بالینی:

  1. تشخیص آزمایشگاهی عفونت ویروس واریسلا زوستر (VZV).
  2. تعیین میزان پاسخ ایمنی افرادی که واکسینه شده اند.
  3. ثبت و مستند کردن ابتلا به عفونت ویروس واریسلا زوستر در گذشته در افرادی که سابقه ایمن سازی ( واکسیناسیون) به این ویروس را نداشته اند.
  4. تشخیص عفونت زونا در بزرگسالان.